16 april, 2016

Schaduwrijk


Een toneelstuk van Michael Christofer onder regie van Machteld Vos de Wael.​ Michael Cristofer (22 januari 1945) is een Amerikaanse toneelschrijver, acteur en regisseur. In 1977 ontving hij zowel de Pulitzer Prize voor Drama als de Tony Award voor dit toneelstuk.

Schaduwrijk is een magistraal stuk waarin het 'einde van het leven' op een heel integere wijze wordt behandeld. Er is humor, veel humor, maar nooit wrang. Het is speels, en licht, en gaat meer over het leven, dan over de dood.

,,Juist een stuk als dit moet dichtbij kunnen komen'', vindt Vos de Wael. ,,De mens die eeuwig denkt te leven wordt vroeg of laat geconfronteerd met het moment dat alle hoop vervliegt, en moet daarmee in het reine zien te komen.''

Het verhaal

Een vakantiepark in Spanje is ingericht als hospice voor terminale patiënten. Een van de patiënten is Erik, een oudere man wiens vrouw Maggie en dochter Stella overkomen.

Maggie is zo bang voor het sterven van haar man dat ze het vakantiehuisje niet durft binnen te gaan. Dochter Stella weet nog van niks…

Een andere patiënt is Flora. Ze is dementerend, maar heeft soms heldere momenten en kan af en toe grof worden. De bedeesde en onopvallende dochter Agnes verzorgt haar. Haar andere dochter Claire is al jaren terug overleden, maar dat is ze helemaal kwijt. Agnes heeft zo haar manier gevonden om daar mee om te gaan.

Dan is er Bram. Hij is een excentrieke academicus, een beetje een nerd. Hij heeft een relatie met Marloes, veel jonger dan Bram. Die relatie krijgt een deuk als de vroegere flamboyante vrouw van Bram, Berte, arriveert. Er ontstaat rivaliteit. Marloes moet aanvankelijk niets van de vrolijke en directe Berte hebben.

De verhalen van drie verschillende families - die onderling geen contact hebben - spelen door elkaar heen, in één vakantiebungalow.

Spelers

Marian Bolscher

Marjolein van Breda

Rinie van Broekhoven

Coby Frey

Kees Hendriks

Hellen Joling

Marinke van der Linden

Agnietha Monshouwer

Gijs Nellestijn

Wietske Snitselaar-Oegema

Joost Stegink

Ben Tänzer

Regie

Machteld Vos de Wael