19 maart, 2010

Het Huis van Bernarda Alba


van Frederico Garcia Lorca

Een eigenzinnige, niet voor de hand liggende opvoering van een klassieker uit 1938. Gekozen is qua vormgeving en tekstgebruik voor een tijdloze aanpak omdat dit stuk verhaalt over problemen die universeel zijn. Stijlbreuken lijken het gevolg te zijn, oude toneelwetten worden overtreden, maar Mare ging de uitdaging van deze aanpak aan ook omdat de kernwaarden daardoor beter belicht worden

Bernarda Alba is een redelijk welgestelde boerin in een klein dorp. Bij aanvang van het stuk komt ze met haar vijf dochters terug van de begrafenis van haar man. Voor de dochters, toch al kort gehouden, breekt nu een acht jaar durende rouwtijd aan, waarin ze opgesloten zullen zijn in huis.

De enige mogelijkheid om aan dit strenge regime te ontsnappen is een huwelijk. Maar de huwelijkskansen zijn gering, omdat Bernarda te trots is om een dagloner uit het dorp als schoonzoon te accepteren en niet zo rijk dat boerenzoons uit de streek komen dingen naar de hand van haar dochters.

Een vrijer komt alleen voor Angustias, de oudste dochter, de enige dochter uit het eerste huwelijk van Bernarda. Augustias beschikt sinds een recente boedelscheiding over enig van haar vader geërfd vermogen. Maar zij is inmiddels een lelijke oude vrijster en haar verloofde, die alleen door het tralievenster met haar mag praten, is een jonge knappe vent, die alle zusters het hoofd op hol brengt.

Spelers

Agnietha Monshouwer, Atie de Jonge, Bep Hebinck, Gorgia van den Berg, Hannie Jansen, Herma Jurg, Ingeborg Ruigrok, Marian Bolscher, Machteld Vos de Wael, Marjolein van Breda, Nicole Bischoff, Rinie van Broekhoven, Wietske Oegema e.a.

Regie

Daan Overeem